დემი ლოვატოს დღიურები " მეგობრის ფასი"

დემი ლოვატოს დღიურების მეორე ნაწილი, რომელიც ასევე ძალიან საინტერესოა

ექიმის პირისპირ ჯდომა ნამდვილი საშინელებაა. " დროა მიხვდე, რომ ზედმეტი მოგდის, დროა მიხვდე, რომ ჭამით წინ ვერ წახვალ, დროა თავი მაღლა ასწიო და საკუთარ თავს დაეხმარო, ან კი დაივიწყე, რომ ოდესღაც შენი ვარსკვლავი ანათებდა" - მითხრა ექიმმა და გავჩუმდი. არ ვიცოდი, რა მეთქვა, რით მენუგეშებინა საკუთარი თავი? არა, არა აქ სიტყვებიც ზედმეტია. საკუთარი თავი მძულს..! დიახ მძულს! მე არ ვარ ადამიანი და არ ვიმსახურებ ამდენი ხალხის სიყვარულს

ახლა ვზივარ და ვტირი, გარშემო არავინ მყავს, თუმცა გატყუებთ შენ ხომ ჩემ გევრდით ხარ "ოცნების მტრედო"(ასე ეძახის დღიურს დემი) შემიძლია შენთან ვიტირო, ვიცი მუდამ გამიღებ გულის კარს, შემიძლია შენთან ერთაქდ გავიზაირო ყოველი მომენტი ცუდი თუ კარგი, მჯერა, რომ ადრე თუ გვიან ჩემ მეგობრსაც გავახსენდები, მათ რომელთა გარეშეც ცხოვრება არ შემიძლია. 

ცხოვრებაში ძალიან ბევრ რამეს ვნანობ. 

პირველი : მეგობრები ვერ დავაფასე ან პირიქით მათ ვერ დააფასეს ჩემი გრძნობები. 1 თვის წინ ჩემ ცხვრებაში ყველაზე უბედური დღე იყო, მე და ნიკმა ვიჩხუბეთ . ახლა ვიხსენებ და ვბრაზდები, რაოდენ იდიოტები ვიყავით ორივე, ეს არასწორი იყო. უკვე დღეს მე ბედნიერი ვარ იმით, რომ ჩვენ შევრიგდით, დღეს მისი წერილი მივიღე, რომლის წაკითხვის შემდეგ ცრემლი ვერ შევიკავე, იცით მტრედო? ვფიქრობ აქ მომიწევს სამუდამოდ ყოფნა, მგონი, რომ ჩემი ისტორია დასრულებულია!

ნიკ ჯონასის წერილი:

ჰეი დემ, როგორ ხარ? იცი უნდა მოგიბოდიში მე არასწორი ვიყავი შენ მიმართ, ეს არ იყო შენი ბრალი. გთხოვ მომიტევე. მინდა იცოდე, რომ ძალიან მიყვარხარ. ვიხსნებე გასულ წლებს და თვალზე ცრემლი მადგება, ვიხსენებ როგორ მასწვალიდი მყარად დგომას, როგორ ცდილობდი დაგებრუნებინა ჩემთვის ცხოვერბის ხალისი, ამისთვის მადლობა დემ!

ახლა შენ გიჭირს, ამიტომაც მინდა დამხარების ხელი გამოგიწოდო. ჩემი იმედი სამარადისოდ გქონდეს. იცოდე, რომ ძალიან მიყავხარ და ასე იქნება მანამ სანამ ერთ-ერთი ჩვენგანი სიცოცხლეს არ დათმობს!

მიყვარხარ და მენატრები!

ის იმდენად წრფელი და საყვარელია არ შემიძლია არ დვაივიწყო ყოველი უსიამუვნება, ცვენც ხომ ჩვეულბრივი ადამინები ვართ ძალიან დიდი შეცდომებით.. იცი ნიკ მეც ძალიან მიყავხარ და არასდროს დავივყებ გატარებულ დროს!

ნიკის წერილი როდის ერთადერთი რაც დღეს მივიღე. ჩემი ქერა გოგო მწერს, რომ ძალიან ვენატრები და ძალიან ვუყვარვარ. მაილი მეგობრის ნამდვილი მაგალითია. ის არ აკეთებს არაფერს სხვის დასანახავად ის აკეთებს ყველაფერს მეგობრის გასარხარებლად, ის, რომ მე და მაილი ერთად არ ვჩნდებით არ ნისნავს, რომ ჩვენ ერთმანეთი დავკარგეთ, ჩვენ ყოველთვის გვქონდა მიმოწერა და ასეა ახლაც აქ ამ ოთხ კედელს შუა.

ფოტოები ყურებას არფერი სჯობს, მასინაც კი როდესაც ერთ უხერხულ ფოტოს აღმოაჩენ. იცი მტრედო არ მრცხევნია ჩემი საქციელის, დიახ მე ზღვაზე ვიყავი და გავიხადე ამით რა? მგონი არაფერი. ის ყველაფერი კი რასაც მეუბნებიან გულსი ამრევია . არმესმის რატომ ვზულვარ ამ ხალხს ასე ძლიერ ეტყობა საშინელი პერსონა ვარ ან კი სულაც არ ვარ სიყვარულის ღირსი.

ძალიან ვწუხვარ დუგლასის გამო, მან ჩემ გამო ვენები გადაიჭრა . ეს უკვე მეტისმეტია სკაუთარი თავი მძულს, მინდა თავი მოვიკლა და დავისვენო, მინდა ამ სამყაროს გავშორდე, მინდა ყველა და ყველაფერი გავათავისუფლო, მინდა სამყარომ ჩემი არ ყოფნით შვება იგძნოს. ეს კი მხოლოდ ჩემი სიკვიდლის შემდეგ გახდება შესაძლებელი. ბედის ირონიაა არა, ორი თვის წინ ჩემზე ბედნიერი არავინ ყიო და ახლა? უკვე მენატრება ჩემი ღიმილი, რომელიც მუდმივად ხდებოდა დაცინვის ობიექტი. ცოტა წონასიც მოვიმატე და ძალიან  მეშინია, ეს ჩემი სუსტი წერტილია 12 წლიდან , სწორედ ამ პერიოდში დამცინეს პირველად. არ ვიცი თავის მოკვლა მინდება , როდესაც ამ თემას ეხებიან და დამცინიან, ეს სასინელება!!!

იცით ოჯახის და ახლობლების შემდეგ ყველაზე მეტად ვინ მახოვს?! ტუმცა ვინ ვერ ვიტყვით რადგან ისინი ძალიან ბევრნი არიან. დისნეის ჩვენი თაობა, მათთან ერთად შევიგღზენი მეგობრის ფასი, გავიცანი, მაილი, ნიკი, სელენა, დევიდი, ტიფანი, ჯო , კევინი და სხვა მეგობრები. მატ მასწევალეს რა არის ნამდვილი გრძნობა, მათ მასწავლეს რა არის ყველაზე დიდი საცუქარი ცხოვრებაში, მათ მასწვალეს, რაოდენ მყვარებია სამყარო და მათ მასწვალეს, რომ მყარად უნდა ვიარო. ეჰ ერთი შეხედვით ადვილი სათქმელია მარა გასაკეთებლად ძნელი. რა მოხდება დრო გვიჩვენებს ახლა კი ჩემი მეგობარო მინდა დავიძინო, რასკავირველია შენთან ერთად!